Սովորաբար Ակադեմիայի հավաքներին մասնակցում են երիտասարդ սպորտսմենները, մարզիչները, սպորտային լրագրողները, սպորտային բժիշկները եւ այլ մասնագետներ, որոնք կապված են սպորտի հետ եւ ընդունում են «Կարեւորը ոչ թե հաղթանակն է, այլ` մասնակցությունը» Օլիմպիական նշանաբանը: Ակադեմիայի աշխատանքներին մասնակցում է նաեւ Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի (ՄՕԿ) պատվավոր նախագահ Խուան Անտոնիո Սամարանչը: Այս տարվա հավաքին Հայաստանը ներկայացրել են գեղարվեստական մարմնամարզության վարպետ Քրիստինա Քեշիշյանը եւ սպորտային լրագրող Մերի Ահարոնյանը: Երկու հայուհիներն էլ դասավանդում են Երեւանի Ֆիզիկական կուլտուրայի հայկական պետական ինստիտուտում: Ընդ որում, Ադրբեջանը ներկայացված չի եղել, իսկ Թուրքիան ներկայացնող երկու մարզիկներից մեկն ազգությամբ հայ է եղել: «Ես շատ զարմացա, երբ Թուրքիայի պատվիրակությունից ինձ մի տղա մոտեցավ եւ հայերեն լեզվով բարեւեց»,- պատմում է Ք. Քեշիշյանը:
Օլիմպիայում բոլոր մասնակիցները «Էթիկան եւ սպորտը», «Դոպինգը սպորտում», «Ի՞նչ է արդարացի խաղը», «Կինը եւ Օլիմպիադան» թեմաներով դասախոսություններ են լսել, սպորտային տարբեր միջոցառումների եւ բանավեճերի մասնակցել: Օլիմպիական սկզբունքները, արդարացի խաղի գաղափարախոսությունը տարածելու եւ ընդհանրապես ստացված ողջ ինֆորմացիան սեփական երկրում օգտագործելու համար Հայաստանը ներկայացնող երկու այս աղջիկները պետք է որոշ աշխատանքներ կատարեն: Արդեն երկրորդ անգամ սեմինարին մասնակցած Ք. Քեշիշյանը նման աշխատանք անելու համար այստեղ պայմաններ չի տեսնում: «Կարեւորը օլիմպիական շարժման մեջ շատ մարդ ընդգրկելն է, քանի որ Օլիմպիական խաղերի գլխավոր նպատակը խաղաղությունն ու միջազգային հարաբերությունների բարելավումն է»,- ասում է նա: Օլիմպիադան մարզիկներ չի պատրաստում, այլ առողջացնում է սպորտի շուրջ ստեղծված մթնոլորտը: Իսկ Ք. Քեշիշյանը նշում է նաեւ, որ փորձի փոխանակում է պետք, հարկավոր է տեսնել, թե ինչպես են մարզիկներին նախապատրաստում եւ ինչպես են օլիմպիական սկզբունքները կիրառվում կյանքում: Սպորտային հիանալի կեցվածք ունեցող եւ ակտիվ կյանք վարող Ք. Քեշիշյանը շատ մտահոգ է հայերի ոչ սպորտային ապրելակերպով:
– «Առողջ ապրելակերպի» մասին շատ է խոսվում, սակայն քչերն են շաբաթը գոնե երկու ժամ սպորտին տրամադրում:
– Մարդն իր ծնված օրվանից իսկ շարժվում է: Իսկ եթե շարժվում է, պետք է նրան որեւէ սպորտաձեւում ընդգրկել: Պարտադիր չէ, որ նա մեծ արդյունքների հասնի: Պարզապես նա պետք է առողջ ապրի: Ի՞նչ է «առողջ ապրելակերպը»: Պարզապես առողջություն, որն ունենալու համար պետք է շատ շարժվել, ճիշտ սնվել, մարզվել եւ հանգիստը ճիշտ կազմակերպել: Պետք է դահլիճ գնալ եւ սպորտով զբաղվել: Հիմա շատ ծնողներ գերադասում են, որ իրենց երեխան տանը համակարգչի առջեւ նստի, եւ սպորտին մեծ նշանակություն չեն տալիս: Դրանից էլ երեխաներն առողջական շատ խնդիրներ են ունենում` ողնաշարային, տեսողական:
– Հիմա սպորտային բոլոր ծառայությունները վճարովի են, շատ ընտանիքների համար մատչելի չեն, դժվար է:
– Համաձայն եմ, հիմա անվճար ոչինչ գոյություն չունի: Պետական մոտեցում է պետք: Մինչդեռ այսօր մեր դպրոցներում նույնիսկ սպորտդահլիճներ չկան: Դպրոցի տնօրենները դահլիճները երկրորդական բան են համարում: Էլ չեմ խոսում դահլիճների կահավորանքի, հանդերձարանների եւ լողասենյակների մասին: Դպրոցականները չեն ուզում ֆիզկուլտուրա պարապել, քանի որ հետո ստիպված են քրտնած վիճակում հաջորդ դասերը շարունակել: Էլ չեմ խոսում պրոֆեսիոնալ սպորտսմենների մասին: Միջազգային ստանդարտներին համապատասխանող մարզադահլիճներ են հարկավոր, իսկ մեզ մոտ դրանք չկան: Կարող եմ գեղարվեստական մարմնամարզության օրինակը բերել: Այսօր մեր մարզուհիները, որոնք Հայաստանի հավաքականն են ներկայացնում, օրական մի քանի ժամ մարզվում են մի դահլիճում, որտեղ անգամ տաք ջուր չկա: Մինչդեռ ցնցուղներն ու սաունաները պարտադիր պետք է լինեն: Նույնիսկ առաստաղի բարձրությունը պետք է ստանդարտներին համապատասխանի: Ես, արդեն տասը տարի է, ինչ հեռացել եմ մեծ սպորտից, սակայն մեր դահլիճում ոչինչ չի փոխվել: Նույն դահլիճն է, միայն՝ ավելի հնացած: Սկսվել է վերանորոգվել Հրանտ Շահինյանի մարզադահլիճը, բայց պետք է հաշվի առնել, որ այն տարիների ընթացքում, երբ դահլիճը չէր աշխատում, սպորտը որքան է առաջ գնացել: Իսկ մենք աշխարհից կտրված ենք:
– Ֆինանսների՞ պակաս է:
– Ֆինանսներ են պետք նախեւառաջ նորմալ պարապմունքներ անցկացնելու, նորմալ սնունդ ապահովելու, սպորտսմեններին հավաքների ուղարկելու համար: Պրոֆեսիոնալ սպորտը շատ բարդ ոլորտ է, որտեղ առաջին հերթին փորձի փոխանակում է պետք: Սպորտային կանոնադրությունները շատ արագ են փոփոխվում, եւ պետք է տեղյակ լինել այդ նորամուծությունների մասին:
– Դուք նաեւ շեյփինգի մարզիչ եք: Կարելի՞ է ասել, որ ֆիտնեսն ու շեյփինգը մեր օրերում ամենահասանելի մարզաձեւերն են եւ կարող են զանգվածային համարվել:
– Ֆիտնեսն ու շեյփինգը առողջարարական մարմնամարզության սպորտաձեւեր են, եւ, իհարկե, դրանք մասսայական են: Ֆիտնեսը սպորտ է, քանի որ ֆիտնեսի մրցույթներ են անցկացվում եւ միավորներ են տրվում: Ֆիտնեսի վարժությունները գնահատվում են այնպես, ինչպես մարմնամարզությունն է գնահատվում: Ֆիտնեսն իր սեփական նորմատիվներն ունի: Իսկ շեյփինգը, աերոբիկան, ստեպը ոչ թե միավորներ ստանալու, այլ` ընդհանուր առողջական վիճակը բարելավելու, քաշը կարգավորելու, տրամադրությունը բարձրացնելու, կյանքի տեւողությունը երկարացնելու համար են: Շատ մարդիկ լավ չեն պատկերացնում` ինչի համար են մարզասրահ գալիս: Մի գեր կին զարմանում էր, թե ինչո՞ւ է իր հետ նիհար մի աղջիկ մարզվում, ասում էր. «Ախր, նրա ինչի՞ն է պետք ժամանակ կորցնել դահլիճում»: Պետք է հասկանալ, որ մարդը՝ գեր լինի թե նիհար, բարձրահասակ լինի թե կարճահասակ, ձեռքեր ունենա թե չունենա, միեւնույն է, պետք է մարզվի, եթե ուզում է առողջ լինել: Հիշեք, որ մի մարզումը հարյուր դեղամիջոցի է փոխարինում: Մենք սովոր ենք նոր հագուստ գնելուն կամ ռեստորան գնալուն գումար եւ ժամանակ հատկացնել, բայց սեփական առողջության համար ժամանակ եւ գումար չենք գտնում: Ձեւական բաներն ավելի ենք կարեւորում, քան սեփական մարմինը:
– Գուցե մարդկանց ոգեւորել, դրդե՞լ է պետք:
– Շատ դեպքեր են եղել, երբ մարդիկ՝ լսելով ինձ, շատ են ոգեւորվել, մեկ ամիս շարունակ անընդհատ զանգահարել են, ցանկացել գալ մարզվելու: Այդ ոգեւորությունն ուղիղ մեկ ամիս է տեւել: Եվ վերջ: Մարդիկ հիմա նույնիսկ լողալ սովորել չեն ուզում: Զարմանում եմ, երբ «Ջրաշխարհում» տեսնում եմ, որ շատերը ոչ միայն լողալ չգիտեն, այլեւ` սովորել չեն ուզում: Եվ այստեղ կարեւորը գումարը չէ, վերջիվերջո, «Ջրաշխարհում» ծախսած գումարով կարելի է մեկ ամիս լողի դասերի հաճախել: Ընդունում եմ, որ սոցիալական վիճակը բարդ է, բայց պետք է մի քայլ առաջ մտածել:
– Ֆիտնեսը համեմատաբար նոր մարզաձեւ է, իսկ գոյություն ունի՞ նոր սպորտաձեւեր հնարելու միտում:
– Իհարկե: Եթե մարդը ստեղծագործում է, նա անպայման նոր բաներ է հնարում: Մարդու հնարավորություններն անսահմանափակ են: Նոր մարզաձեւեր հնարում են հատկապես ամերիկացիները: Նրանք սովորական, հասարակ շարժումներից կազմված սպորտաձեւեր են ստեղծում եւ ուզում են անպայման աշխարհի առաջնություններում ընդգրկել: Ամերիկացիներն այդ իմաստով շատ թեթեւ հոգեբանություն ունեն:
– Տարբեր ազգերի ներկայացուցիչները, որոնք Հունաստան էին ժամանել, ծանո՞թ էին Հայաստանին:
– Շատերը նույնիսկ Հայաստանի տեղը չգիտեին, եւ համոզված էին, որ մենք մուսուլմանական երկիր ենք: Մենք բացում էինք քարտեզը, ցույց էինք տալիս Հայաստանը: Նույնիսկ ասում էինք` տեսեք Հունաստանում հայ առաջին օլիմպիական չեմպիոնի` Վարազդատի քանդակն է տեղադրված եւ ուրիշ ոչ մի ազգի չեմպիոնի քանդակ չկա: