Մակարոնն ավելի համեղ կլինի, եթե եռացող ջրի մեջ ավելացնեք մի քիչ թարմ կաթ կամ մսաջուր։
Մակարոնը խաշելուց հետո ջուրը կարելի է օգտագործել արգանակի համար, քանի որ պահպանում է մակարոնի մեջ պարունակվող սննդանյութերի 5 տոկոսը։
Ավելացած եփված բրնձով կարելի է պատրաստել սալաթ` դրան խառնելով պինդ եփած ձու, աղ եւ սեւ պղպեղ։
Ալյուրը, ձավարեղենը, մակարոնը, շաքարը, աղը եւ այլ չոր մթերքներ նախընտրելի է պահել ապակե ամաններում։
Ալյուրը, ձավարեղենը տոպրակի մեջ երկար պահելուց բզեզներ են հայտնվում։ Ինչպե՞ս խուսափել մթերաբզեզներից։ Կտավի տոպրակ կարեք, 20-30 րոպե եռացրեք թունդ աղաջրի մեջ, չորացրեք եւ տաք արդուկով արդուկեք։ Նման տոպրակի մեջ բզեզներ չեն առաջանա։
Որպեսզի կերակրի մեջ բրինձը պահպանի իր սպիտակ գույնը եւ չփխլվի, ջրի մեջ ավելացրեք մի քանի կաթիլ կիտրոնի հյութ կամ գինեթթու։
Որպեսզի աղը, շաքարը, թեյը պահպանեք խոնավությունից, խորհուրդ է տրվում ամանի հատակին, որտեղ դրանք պահվում են, մի քանի թերթիկ ծծողական թուղթ դնել։
Սեւաձավարի կամ բրնձի շիլան չի վառվի եւ համեղ կստացվի, եթե ջուրը եռալուց եւ ձավարը կամ բրինձը փափկելուց հետո այն լցնեք եռացող ջրով լի ավելի մեծ կաթսայի մեջ։
Մանրաձավարից պատրաստված բոլոր ճաշատեսակները համեղ կստացվեն, եթե եփելուց կես ժամ առաջ մանրաձավարը թրջեք ջրի կամ կաթի մեջ։
Բոլոր տեսակի ձավարեղենը պետք է լվանալ գոլ ջրով։ Լվացման ենթակա չեն սպիտակաձավարը, «հերկուլեսը», սագոն։
Շիլան եփելու ժամանակ պետք է գդալով անընդհատ հարել, որովհետեւ լավ տրորված շիլան լավ է մարսվում։ Աղը գցում են վերջում, քանի որ այն դանդաղեցնում է եփման պրոցեսը։
Ալյուրի եւ ձավարեղենի մեջ բազմանում են շտեմարանային վնասատուներ։ Դրանցից խուսափելու համար հարկավոր է այն ամանի մեջ, որտեղ պահվում է ալյուրը կամ ձավարը, դնել ցիտրուսային որեւէ պտղի (կիտրոն, նարինջ, մանդարին) չորացած մի քանի կեղեւ։
Երբ ուտելիքը հաճախակի է տաքացվում, նրա մեջ եղած սննդարար նյութերը լրիվ ոչնչանում են։ Այդ պատճառով, եթե անհրաժեշտ է կերակուրը տաքացնել, կրակին պետք է դնել այն չափով, որչափ անհրաժեշտ է տվյալ օրն ուտելու համար։
Եթե կերակուրը սկսել է այրվել ամանում, մի շտապեք այն դատարկել. կաթսան դրեք սառը ջրով ամանի մեջ, այրվածքը կկպչի կաթսայի հատակին։