«Միահամուռ ուժերով պետք է պաշտպանել Վարդան Օսկանյանին»

26/06/2012 Արմինե ԱՎԵՏՅԱՆ

– Պարոն Մալխասյան, ինչպե՞ս եք վերաբերվում նախկին արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանի շուրջ տեղի ունեցող իրադարձություններին, նրա նկատմամբ հարուցված քրեական գործին: Դուք նո՞ւյնպես կարծում եք, որ Վ.Օսկանյանի նկատմամբ քաղաքական հետապնդում է իրականացվում:

– Տարբեր տեսակետներ կան այդ հարցի հետ կապված: Տեսակետ կա, թե դա շոու է, տեսակետ էլ կա, որ դա քաղաքական հետապնդում է: Ես պետք է ասեմ, որ ժամանակին, երբ նախկին արտգործնախարար Ալեքսանդր Արզումանյանին էին նույն լվացքի գործով մեղադրում, Վ.Օսկանյանն ինքն էլ չի գիտակցել, որ մի օր էլ հնարավոր է` իր հետ նման բան պատահի: Երբ Ազգային ժողովի պատգամավորներին էին անձեռնմխելիությունից զրկում ու ձերբակալում, երբ զինդատախազ էին ձերբակալում, երբ հիմնադիր նախագահին էին շրջափակում, եւ եթե այսօրվա տրամաբանությամբ առաջնորդվենք, Վ.Օսկանյանը պետք է այն ժամանակ արձագանքեր այդ դեպքերին: Բոլոր քաղաքական գործիչներն էլ պիտի մտածեն, որ մի օր էլ իրենց հետ կարող է նման բան պատահել: Բայց մենք, այնուամենայնիվ, պետք է առաջ նայենք եւ առաջ շարժվենք: Իսկ քաղաքական ուժերը, կարծում եմ, որ պիտի Վ.Օսկանյանին իր տեղում թողնեն, բայց նման երեւույթները պետք է դատապարտեն: Եվ կարծում եմ, որ միահամուռ ուժերով չպիտի թույլ տան նման երեւույթները, որպեսզի մենք ժողովրդավարության զարգացման գործում կարողանանք առաջընթաց գրանցել: Կարծում եմ, որ այս առումով քաղաքական գործիչները պետք է առիթը օգտագործեն եւ իրենց հնարավորությունների սահմանում իշխանություններին թույլ չտան նման ոտնձգություն իրականացնել իրենց հակադրվող քաղաքական գործիչների, ընդդիմության ջրաղացին ջուր լցնողների նկատմամբ: Պետք է նրանց աջակցել:

– Այնուամենայնիվ, Դուք կարծում եք, որ Վ.Օսկանյանի նկատմամբ կատարվող իրադարձությունները քաղաքական հետապնդո՞ւմ են:

– Վ.Օսկանյանը վերջին ժամանակներում քննադատական հայտարարություններ էր անում, մի կողմ դնելով իր անցյալը` փորձում էր ժողովրդավարության սկզբունքներից բխող տեսակետներ արտահայտել: Միգուցե դրանք իշխանություններին դուր չեն եկել, ես չեմ կարող հիմա ասել` դրանք ինչի հետեւանք են: Բնականաբար, կրակն առանց ծուխ չի լինում, իշխանությունները կարող է ինչ-որ վտանգ զգացել են եւ փորձում են դեմն առնել: Կարծում եմ, որ ընդդիմադիր դաշտում գործող մնացած քաղաքական ուժերը պետք է անցյալը մի կողմ դնեն եւ պաշտպանեն նրան:

– ՀԱԿ անդամ, նախկին քաղբանտարկյալ Նիկոլը Փաշինյանը, սակայն, գտնում է, որ Վ.Օսկանյանը պետք է պատասխան տա Մարտի 1-ի իրադարձություններին առնչվող իր անցյալի համար: Նա նաեւ հայտարարել է, թե եթե Գլխավոր դատախազը Վ.Օսկանյանին անձեռնմխելիությունից զրկելու միջնորդություն ներկայացնի Ազգային ժողով, ինքը կողմ կքվեարկի:

– Այո, Վ.Օսկանյանն այն մարդկանցից էր, որը Մարտի 1-ի սրբագրողներից էր, այնտեղ դերակատարում ունեցել է: Ես դա ի նկատի ունեմ, որ ասում եմ, թե դա պետք է մի կողմ դնենք ու առաջ շարժվենք:

– Իսկ Մարտի 1-ի իրադարձությունների դեպքում Ձեր ասած դերակատարումն ունենալու եւ սրբագրելու համար, ի վերջո, նա չպե՞տք է պատասխանատվություն կրի:

– Մենք պետք է անընդհատ հայտարարե՞նք, որ պետք է պատասխանատվություն կրի: Բայց գոնե պետք է ազատվենք այսօրվա չարիքից, հետո նոր մտածենք, թե ով ինչի համար պետք է պատասխան տա: Եթե անընդհատ ասենք, թե պետք է պատասխանատվություն կրեն, ոչ մեկը իր ոչ մի արածի համար չի կրի, բայց այս չարիքը կմնա, ու մենք այսպես որեւէ առաջընթաց չենք ունենա:

– Այսինքն` Դուք այս դեպքում առաջարկում եք, որ ընդդիմադիր ուժերը աջակցե՞ն Վ.Օսկանյանին:

– Ես իմ տեսակետն եմ ասում, եւ կարծում եմ, որ այս պահին ճիշտ կլինի առժամանակ մոռանալ (անցյալը.- Ա.Ա.) եւ հնարավորությունների չափով թույլ չտալ հայտարարությունների պատճառով մարդկանց հետապնդել: Իսկ Վ.Օսկանյանի ճակատագիրը դաս կլինի իշխանության մեջ մնացած բոլոր գործիչների համար, որոնց մեջ եռում է անարդարության ձայնը, բայց վախենում են, որ կարժանանան Օսկանյանի, բանտարկված զինդատախազի, պատգամավորների, այն մարդկանց ճակատագրին, ովքեր հանդգնել են ճշմարտությունն ասել, եւ հայտնվել են բանտում, հայտնվել են քաղաքական հալածանքի մեջ: Կարծում եմ, որ այս առումով ճիշտ կլինի աջակցություն հայտնել նրան, որպեսզի յուրաքանչյուր ըմբոստ քաղաքական գործիչ հասկանա, որ կարող է իր տեսակետն ազատ հայտնել եւ համոզված լինել, որ համախոհներ կգտնվեն, ովքեր թույլ չեն տա, որ իշխանական այդ բիրտ ուժն իրենց հալածանքի ենթարկի կամ բանտարկի:

– Ձեր կարծիքով` Վ.Օսկանյանի հետ կապված այդ իրադարձություններն անձամբ ի՞ր, թե՞ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության դեմ են ուղղված, որին անդամակցել էր խորհրդարանական ընտրություններից առաջ:

– Անկեղծ ասած, չեմ էլ ուզում այդ հարցում խորանալ, ուղղակի ասացի իմ տեսակետը:

– ԲՀԿ-ն մաս չկազմեց կոալիցիային, բայց նաեւ չհայտարարեց, որ ընդդիմադիր կուսակցություն է: Իր պայքարում ՀԱԿ-ը կարո՞ղ է ապավինել ԲՀԿ-ին, ով թեեւ կառավարության ծրագրին դեմ քվեարկեց, բայց Սեւանա լճից կրկնակի ավելի ջուր բաց թողնելու եւ 40 մլն դոլար վարկ վերցնելու նախագծերին կողմ քվեարկեց:

– Դա չգիտեմ, բայց ես մի բան գիտեմ, որ Կոնգրեսը ճիշտ ճանապարհ է ընտրել իր պայքարի համար` շնորհիվ ՀԱԿ առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի: Եվ կարծում եմ, որ նախագահական ընտրությունների նախաշեմին մեր հասարակությունը եւ քաղաքական ուժերը կհամոզվեն, որ դա արդարացի պայքար եւ ճիշտ ճանապարհ էր:

– Իսկ ինչպե՞ս եք գնահատում ԱԺ-ում Կոնգրեսի գործունեությունը:

– Ես այն մարդկանցից եմ, ով կողմնակից է եղել, որ ՀԱԿ-ը Ազգային ժողով մտնի եւ մեր ժողովրդին իր նպատակների, ծրագրերի, գործունեության մասին տեղյակ պահելու համար օգտագործի խորհրդարանի ամբիոնը: Պետք է օգտագործի խորհրդարանական բոլոր ժամերը, հայտարարությունների ժամերն ու մնացած բոլոր առիթները, որոնք հնարավորություն կտան ճեղքել իր նկատմամբ եղած հեռուստատեսային այս բլոկադան եւ հնարավորություն կտան հանրությանը ճշգրիտ տեղեկատվություն տալ: Ես լավ գիտեմ, թե ինչպես կարելի է օգտագործել խորհրդարանի ամբիոնն ու մյուս հնարավորությունը: Հորդորել եմ, որ օգտվեն այդ միջոցներից, մասնակցեն քննարկումներին եւ անպայման իրենց տեսակետները հայտնեն:

– 2007թ. շարժման արդյունքում Դուք զրկվեցիք պատգամավորական մանդատից եւ հայտնվեցիք բանտում: Այսօր նեղացած չե՞ք ՀԱԿ-ից, որ ընտրությունների արդյունքում չվերադարձաք խորհրդարան:

– Ես ումի՞ց պետք է նեղանամ, դա մեր պայքարն էր: Եթե նեղանալու խնդիր կար, կարող էինք չգնալ եւ մեր մանդատը չզոհաբերել: 2007-ին մենք միացել էինք Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած համաժողովրդական պայքարին` գիտակցելով, որ այդ ճանապարհին բազում զոհողություններ կարող են լինել` եւ ոչ միայն մանդատը, այլ մեզանից յուրաքանչյուրը կարող էր 10 զոհվածներից մեկի փոխարեն լինել: Գիտակցաբար ենք գնացել: Կարծում եմ, որ պետք է նույն գիտակցությամբ էլ շարունակենք:

– Հիմա ինչո՞վ եք զբաղված:

– Հանրօգուտ աշխատանքով եմ զբաղված: Ճիշտն ասած, սպասում եմ, որ այսօր Եվրոդատարանը մեզ ապօրինի դատապարտելու գործով պետք է վճիռ կայացնի: