«Մեր երկրում օրենքն էլ, իրավունքն էլ՝ փողն է»,- ասում է Այգեկցի 30 հասցեի բնակիչ Անուշ Դեմիրճյանը

07/10/2010 Լուսինե ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ

Մեր նախորդ հրապարակումներից մեկում արդեն անդրադարձել ենք Արաբկիր վարչական շրջանի Այգեկցի 30 հասցեի բնակիչ Անուշ Դեմիրճյանի ընտանիքի եւ Ա. Խաչատրյան փողոցի 13 շենքի թիվ 26 բնակարանի բնակիչ Անմար Գասպարյանի վեճին: Հիշեցնենք, որ Այգեկցի 30 հասցեի միեւնույն բակում ապրում է չորս ընտանիք. Ա. Դեմիրճյանի ամուսնու, նրա քույրերի եւ եղբոր ընտանիքները, ովքեր էլ՝ համաձայն ժառանգության իրավունքի 2009թ. վկայագրի՝ գույքի նկատմամբ հավասար բաժիններով հանդիսանում են նաեւ վերոնշյալ տարածքի համասեփականատերեր: Ա. Դեմիրճյանի հավաստմամբ` 1973թ. Անմար Գասպարյանն ամուսնու հորից խնդրել է թույլ տալ իրենց բակում ավտոտնակ կառուցել` պայմանով, որ հարկ եղած դեպքում տարածքն անհապաղ կազատի եւ ավտոտնակն իսկույն կքանդի: 1991թ. հողի մասնավորեցումից հետո Ա. Դեմիրճյանի ամուսինն Ա. Գասպարյանին խնդրել է իրենց բակում զբաղեցրած տարածքն ազատել, քանի որ` «Նախ հողի հետ կապված փաստաթղթային հարցեր պիտի կարգավորեինք: Բացի դա, նույն բակում չորս ընտանիք է ապրում, եւ բոլոր ընտանիքներում երեխաներ են ավելանում: Արդեն տեղաշարժվելն էլ անհնար էր, եւ մենք իրեն շատ քաղաքակիրթ ձեւով խնդրեցինք ազատել տարածքը, եւ այդ օրվանից էդ մարդը թշնամացավ մեզ հետ: Սկսեց գործի դնել վերնախավի իր կապերը, որպեսզի բոլոր անօրինական քայլերի միջոցով տիրանա մեր բակում գտնվող այդ հողատարածքին»,- ասում է Ա. Դեմիրճյանը, ում ընտանիքը մինչ օրս ենթարկվում է բռնությունների եւ շանտաժի: 1944-ից Այգեկցի 30 հասցեում բնակվող այս ընտանիքը ներկայումս չի կարողանում ապացուցել, որ տարածքը ժառանգաբար փոխանցվել է իրենց ընտանիքին եւ ունի չորս համասեփականատեր: «Որովհետեւ էս երկրում ով փող ունի` կարող է դատարանում իր ուզած վճիռը պատվիրել եւ կարող է մի օր էլ ուրիշի տուն մտնել ու իր անունով ձեւակերպելով՝ իսկական սեփականատերերին դուրս շպրտել: Էս ինչ անօրեն երկիր է, որ մարդուն լավություն ես անում, իսկ նա գալիս սեփականությունդ խլում է ձեռքիցդ: Դատավորներին էլ փողեր բաժանելով՝ ապացուցում է, որ մեր բակում կառուցած ավտոտնակն իր սեփականությունն է: 10 հատ տուն ունի, որից մեկն էլ վարձով է տվել, որից մեկի վրա էլ էլի տուն է գցել: Ի՞նչ է ուզում մեր նման խեղճ ու կրակ ընտանիքից»,- վրդովված ասում է Ա. Դեմիրճյանը: Ի դեպ, Ա. Դեմիրճյանի ընտանիքի` այդ տարածքի նկատմամբ սեփականության իրավունքի բազմաթիվ փաստաթղթերի առկայության պայմաններում Ա. Գասպարյանն ամիսներ առաջ, պարզվում է, կարողացել է իր զբաղեցրած 28.3 մակերեսով հողատարածքը սեփականաշնորհել իր անվամբ. «Ինչպե՞ս… փողով, փողով կարելի է բոլոր փաստաթղթերը կեղծել եւ ուրիշի ունեցվածքը յուրացնել: Մեր երկրի դրվածքին ծանոթ չե՞ք»: Համաձայն ՀՀ Կառավարությանն առընթեր Անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի աշխատակազմի Արաբկիր տարածքային ստորաբաժանման ղեկավար Կ. Ղազարյանին հասցեագրված հարցման պատասխան գրության` «Հայտնում ենք, որ ըստ կադաստրային գործի տվյալների` Այգեկցու 30 հասցեում ավտոտնակը գտնվում է 22.25.2009թ. թիվ 4666 ըստ օրենքի ժառանգության իրավունքի վկայագրով Աշոտ, Ռոբերտ, Անահիտ, Աիդա Բաբայաններին տրված 756.0քմ ընդհանուր համատեղ սեփականություն հանդիսացող հողի վրա»: Չնայած այս չորս ընտանիքների՝ հողատարածքի նկատմամբ իրավունքը հաստատող բազմաթիվ փաստաթղթերին, այդուհանդերձ, դատարանը վճիռ է կայացրել հօգուտ Անմար Գասպարյանի: Երեւան քաղաքի Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն ընդհանուր իրավասության դատարանը վճռել է. «Ձեռքբերման վաղեմության ուժով ճանաչել Անմար Գասպարյանի սեփականության իրավունքը, ըստ ՀՀ Կառավարությանն առընթեր անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի աշխատակազմի Արաբկիրի տարածքային ստորաբաժանման 16.10.2009թ. գրության: Այգեկցու թիվ 30 հասցեում նրա կողմից օգտագործվող ավտոտնակով ծանրաբեռնված 28.3քմ հողամասի նկատմամբ»: Նշենք, որ փաստաթղթերում առկա են մի շարք հակասություններ, որոնք, սակայն, դատարանը նպատակահարմար չի համարել քննության առնել: Դատարանը նաեւ արդեն Ա. Գասպարյանին պատկանող՝ դեպի 28.3 քմ հողատարածք տանող 55.8քմ մուտքի ճանապարհի նկատմամբ կիրառել է հարկադիր սերվիտուտ` սահմանելով տարեկան 9.194 դրամ վարձավճար: Իսկ Աշոտ, Ռոբերտ, Անահիտ, Աիդա Բաբայանների հակընդդեմ հայցն ընդդեմ Ա. Գասպարյանի` ինքնակամ կառույցը քանդելու պահանջի վերաբերյալ, դատարանը, բնականաբար, մերժել է: ՀՀ Վերաքննիչ դատարանը Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն ընդհանուր իրավասության դատարանի կայացրած վճիռը թողել է անփոփոխ, իսկ ՀՀ Վճռաբեկ դատարանը համարել է, որ վճռաբեկ բողոքը բողոքարկման ենթակա չէ: «Լավ, ի վերջո, էս երկրում պե՞տք է լինի մեկը, ով կպաշտպանի շարքային քաղաքացու իրավունքը, թե՞ փող ունեցողները կարող են ամեն ինչ անել: Ինչպե՞ս կարող ենք մեր օրինական հողատարածքի իրավունքը պահանջել եւ ապացուցել, որ այդ մարդը եկել, մեր տան մեջ ավտոտնակ է կառուցել, իսկ դատարանը պաշտպանել է նրան: Լավ, ինչքա՞ն պիտի դատավորները փողով վճիռ կայացնեն»,- ասում է Ա. Դեմիրճյանը: Վերջինս փորձել է արդարության հասնել գոնե ՀՀ Դատախազություն, ՀՀ Արդարադատության նախարարություն, ՀՀ նախագահի վերահսկողական ծառայություն ուղղած իր դիմում-բողոքներով, որտեղից պատասխանել են. «Ձեր ներկայացրած հարցը վիճարկել եք դատական ատյաններում, եւ գոյություն ունի օրինական ուժի մեջ մտած դատավճիռ»: Այդուհանդերձ, Ա. Գասպարյանը հասկանալով, որ հողատարածքի ձեռքբերման արդյունքում պետական կառույցներ ուղղած Ա. Դեմիրճյանի դիմում-բողոքները հեղինակազրկում են իրեն` այս անգամ փորձել է վախի եւ շանտաժի միջոցով լռեցնել նրանց: Հունիս ամսին նա դիմել է Արաբկիրի Ոստիկանություն՝ Ա. Դեմիրճյանի ամուսնու դեմ քրեական գործ հարուցելու մասին բողոքով: «Հունիս ամսին երեխաները բակում սովորականի պես խաղում էին, իսկ ես վատառողջ էի, տանը պառկած էի, ամուսնուս քույրն էլ էր տանը: Ուժեղ ձայն եկավ, ու հարեւանիս ձայնը լսեցի, թե` էս ի՞նչ եղավ, քանդվեց… Պատի քարերն էր քանդվել, բարեբախտաբար, երեխաների վրա չէր ընկել: Իր ավտոտնակը կառուցելիս նա մեր հին պատերի վրա տանիք էր դրել ու էդ պատի քարերն էր թափվել: Ա. Գասպարյանը գնացել, Ոստիկանությունում բողոքել է, թե՝ ամուսինս դիտմամբ էդ պատը քանդել է, այն դեպքում, երբ նա տանը չի եղել: Կան վկաներ` ամուսնուս քույրը, հարեւանները, ես եմ տանը եղել: Նախ՝ դա մեր կողմից կառուցված շատ հին պատ է, եւ հետո էլ՝ գույքին բան չի եղել, մեր պատից քարեր է թափվել»,- պատմում է Ա. Դեմիրճյանը` հավելելով, որ Ա. Գասպարյանի հրահանգով ամեն օր իրենց տուն են այցելում Ոստիկանության քննիչներ եւ ստիպում են ստորագրել մի թղթի տակ, որտեղ գրված է, իբր Ա. Դեմիրճյանի ամուսինը դիտմամբ վնաս է պատճառել իր գույքին: Ինչեւէ, Ա. Դեմիրճյանի խոսքով` Ա. Գասպարյանը ներկայումս օգտագործելով իրավապահ մարմինների իր լծակներն ու կապերը՝ հիմա էլ փորձում է իրենց «կրիմինալի» մեջ ներքաշել. «Արդեն հանգիստ ապրելն անհնար է: Ամեն օր կամ կանչում են, կամ էլ իրենք են գալիս, թե՝ ստորագրեք, որ դուք եք արել: Ստիպում են անել մի բան, որը չես արել: Հասկանո՞ւմ եք, էսպես ապրելն անհնար է: Ճնշումների, վախի միջոցով ուզում են գործ սարքել, ամուսնուս դատել ու ազատվել գլխացավանքից, ինչ է թե` բարձրաձայնում ենք նրա ապօրինի գործողությունների մասին: Ինչքա՞ն կարելի է. բավական չէ՝ եկավ, մեր տան մեջ հողի սեփականատեր դարձավ, հիմա էլ շառի մեջ է գցում, որ գործ հարուցեն: Ամբողջ օրը մեր իշխանավորներն օրենքի ու իրավունքի մասին են խոսում: Բայց փաստն այն է, որ օրենքն էլ, իրավունքն էլ` փողն է, իսկ մեր նման մարդկանց վրա բոլորն էլ թքած ունեն»:

Ի դեպ, Ա. Դեմիրճյանի հավաստմամբ` Ա. Գասպարյանը զբաղվում է «Berger» ներկերի ներկրմամբ եւ վաճառքով: