– Ինչպե՞ս եք բացատրում Ռուսաստանի կողմից գազի գնի թանկացումը: Արդյոք հայկական կողմը բավարար ռեսուրսներ ունի՞ գազի գնի թանկացումը թույլ չտալու համար: Եվ հնարավոր համարո՞ւմ եք ուկրաինական սցենարի կրկնությունը:
– Դեկտեմբերին «Գազպրոմի» հետ պայմանավորվածություն ենք ձեռք բերել, որ մինչեւ ապրիլի 1-ը գազը տալու են նույն գնով, իսկ դրանից հետո նախնական որոշված 110 ԱՄՆ դոլարով: Բայց մենք տեղ ենք թողել, որպեսզի մինչեւ ապրիլի 1-ը բանակցենք: Հույս ունենք, որ 110-ից ցածր կլինի` հաշվի առնելով Ուկրաինայի դեպքերը, բայց քանի դեռ բանակցությունները չեն ավարտվել, դժվարանում եմ այսօր ասել, թե մենք ինչ արդյունքի կհասնենք: Հունվարի վերջերին Հայաստանի եւ Ռուսաստանի նախագահները կհանդիպեն եւ իրավիճակը կհստակեցվի: Դրանից հետո կառավարությունն արդեն կփորձի իր ներքին ռեսուրսներն օգտագործել: Մի բան կարող եմ հստակ ասել. եթե չկարողանանք ընդհանրապես թույլ չտալ թանկացում, ապա կաշխատենք, որպեսզի ցնցումներ եւ էական բարձրացումներ չլինեն: Մենք, իհարկե, կաշխատենք, որ գնի բարձրացում չլինի, գոնե էլեկտրաէներգիայի հարցում: Իսկ գազի վերաբերյալ պարզ կլինի բանակցությունների արդյունքում:
– Հայտարարել էիք, թե թանկացման դեպքում պետությունն ի վիճակի է փոխհատուցելու այն եւ բնակչության վրա այն այնքան էլ չի անդրադառնա: Ի՞նչ ճանապարհով:
– Այո: Դա կախված է փոխհատուցման չափից, թե ինչ գին մենք կարող ենք պայմանավորվել: Հենց այդ ժամանակ պարզ կլինի` մենք 100 տոկոսո՞վ ենք փոխհատուցելու, 90, թե՞ 80, որովհետեւ գազի գնի թանկացումն անմիջականորեն ազդելու է նաեւ էլեկտրաէներգիայի սակագնի վրա: Այսինքն` պետք է երկու մասի բաժանենք այն. առաջին հերթին պետք է թույլ չտանք էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացում, քանի որ դա ավելի շատ է անդրադառնալու բնակչության վրա, երկրորդ` որքան հնարավոր է գազի գնի շատ թանկացում թույլ չտանք:
– Խոսակցություններ կան, որ գազի թանկացումը փոխհատուցելու համար Ռուսաստանը Հայաստանին տրամադրելու է 100 մլն դոլար վարկ, որի դիմաց ՀՀ-ն ՌԴ-ին տալու է Որոտանի կասկադը: Այս տարբերակը քննարկվո՞ւմ է բանակցությունների ընթացքում:
– Մեզ վարկ պետք չէ: Դա բացառվում է, մենք չենք դիմի նման քայլի: Մեզ պետք չէ ՌԴ-ից առեւտրային վարկ վերցնել, ինչպես Ուկրաինային էր առաջարկում ՌԴ-ն, որովհետեւ մենք այսօր հնարավորություններ ունենք շատ ավելի էժան ոչ առեւտրային վարկեր վերցնելու: Բացի այդ, մենք չենք կարող Որոտանի կասկադը վաճառել կամ ղեկավարման տալ, որովհետեւ դրանով մենք կարողանում ենք կարգավորել մեր բոլոր էլեկտրացանցերի անվտանգությունը:
– Իսկ ճի՞շտ են լուրերը, որ Հայաստանն այն փոխհատուցելու է օլիգարխների միջոցով, այսինքն` նրանց վրա է դրվելու այդ պարտավորությունը:
– Ինչ էլ պետությունն անի, ինքը կանի, եւ հույսը ո՛չ օլիգարխների վրա կդնի, ո՛չ էլ վարկերի: Գոնե առայժմ մեր մոտեցումը դա է: Օլիգարխներից ի՞նչ վերցնենք: Ավելի լավ է վարկ վերցնենք, իսկ օլիգարխներից ինչպե՞ս կարող ենք վարկ վերցնել: Պետությունն անհատից, թեկուզ տնտեսվարող սուբյեկտից, չի կարող վարկ վերցնել, բացառվում է:
– Վերջերս Ճգնաժամային միջազգային խմբի փորձագետ Սաբինա Ֆրայզերը հայտարարել էր, թե անվտանգության գոտում տեղակայվելիք խաղաղարար զորքերի կազմում չեն կարող ընդգրկվել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների զորքերը: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում դրան, եւ արդյոք բացառո՞ւմ եք պատերազմի վերսկսումը` հաշվի առնելով նաեւ այն, որ այդ պարագայում ՌԴ-ն եւս դառնում է նման գործընթացի շահագրգիռ կողմ:
– Երբեք լոկալ չի քննարկվել խաղաղապահ ուժերի հարցը: Պետք է նախ քննարկվի, հետո որոշվի, թե որ երկրներից են նրանք լինելու: Դա չի կարող առանձին քննարկվել, պետք է կոմպլեքս քննարկում լինի: Մենք կողմնակից ենք փաթեթային լուծմանը, իհարկե, կարող են փաթեթային տարբերակի մեջ փուլեր լինել, եւ դա այդ փուլերից մեկը կլինի: Մեզ համար կարեւորն այն է, թե անվտանգության ինչպիսի մեխանիզմներ կգործեն: Եթե մենք ինչ-որ տարածքներ զիջելու լինենք (չնայած մինչեւ հիմա նման ռեալ խոսակցություն չկա), ապա մեզ համար կարեւորն այն կլինի, թե ԼՂՀ-ն այդ անցողիկ շրջանում ինչպիսի կարգավիճակ կունենա: Խոսքը վերջնական կարգավիճակի մասին չէ, որն առաջարկում են լուծել հանրաքվեի միջոցով: Չճանաչված պետության կարգավիճակը մեզ համար անընդունելի է, իսկ ճանաչված համարելը մեր վերջնական նպատակն է: Եվ այս ընթացքում մենք պետք է գտնենք այնպիսի իրավաբանական ձեւակերպում, որպեսզի դուրս գանք այս իրավիճակից, եւ ԼՂՀ-ն դառնա այնպիսի իրավական սուբյեկտ, որ կարողանա ստանալ վարկեր, օգնություններ, հարաբերություններ հաստատի այլ պետությունների հետ: Այսօր մենք ենք միայն պետական վարկ տալիս, ինչը նշանակում է, որ մենք ճանաչում ենք այն:
– Իսկ ինչպիսի՞ վերաբերմունք ունի ՀՀԿ-ն ԼՂՀ-ում հանրաքվե անցկացնելու առաջարկի վերաբերյալ:
– Բոլոր բաղադրիչները հարկավոր է դիտարկել, եւ մենք մեր համագումարում հայտարարել ենք մեր մոտեցումների մասին. ինքնորոշման իրավունք կամ միացում Հայաստանին, ԼՂՀ-ն Ադրբեջանի կազմում չպետք է լինի, այնպես պետք է լուծվի տարածքների հարցը, որպեսզի ապահովված լինի անվտանգությունը: ԼՂՀ-ի եւ ՀՀ-ի միջեւ պետք է անմիջական սահմաններ լինեն: Բանակցությունների ընթացքում Հայաստանի տարածքային ամբողջականության կամ տարածքները զիջելու, փոխանակելու մասին ընդհանրապես խոսք չլինի: ԼՂՀ-ն պետք է մասնակցի բանակցային գործընթացին: Եթե այս պայմաններն ապահովվեն, ՀՀԿ-ն կարող է արդեն քննարկել մեխանիզմները, թե որոնք են ավելի ձեռնտու:
– Որքան էլ ժամանակավրեպ համարեք խաղաղապահ ուժերի տեղակայման հարցը, այնուամենայնիվ, այն արդեն շրջանառվում է: Ինչպիսի՞ն է լինելու Հայաստանի դիրքորոշումը երկու գերտերությունների նկատմամբ, քանի որ թե՛ ԱՄՆ-ը, թե՛ ՌԴ-ն տարբեր շահեր են հետապնդում:
– Հարկավոր չէ հիմա ինչ-որ դիրքորոշում հայտնել, քանի դեռ պարզ չէ ընդհանուր պատկերը: Մեզ համար դա տեխնիկական միջոց է: Կարեւորն այն է, թե այդ զորքերն ինչի համար են կանգնելու, եւ դրանց տեղակայումը պետք է ամբողջ գործընթացի հետեւանք լինի: Առանց գործընթացի հստակեցման այդ խնդրի արծարծումն ընդամենը խաղաթղթերը խառնելու, ուշադրությունը բուն նյութից շեղելու քաղաքականություն է: Այդ առաջարկն արել են ոչ թե համանախագահողները, այլ ինչ-որ վերլուծաբաններ, եւ հարկավոր չէ ամեն մի, թեկուզ միջազգային ինչ-որ վերլուծաբանի ասածները լուրջ քննարկենք, քանի դեռ դրանից առաջ եղած իրադարձությունները եւ հետոն մեզ համար մութ են:
– Ռոբերտ Քոչարյանը կոալիցիայի հետ վերջին հանդիպման ընթացքում կոչ էր արել մինչեւ 2007թ. պահպանել կոալիցիան: Կարելի՞ է ասել, որ այսօր կոալիցիան պահպանվում է արհեստականորեն եւ կախված է զուտ Ռ. Քոչարյանի կամքից:
– Հարցը պետք չէ այդպես ձեւակերպել, որովհետեւ նման ձեւակերպումը հենց այդ է նշանակում: Նա մեզ կոչ չի արել: Կոալիցիայի պահպանումը ձեռնտու է ոչ միայն Ռ. Քոչարյանին, այլեւ կոալիցիայի բոլոր կուսակցություններին: Կոալիցիոն կուսակցություններից որեւէ մեկն ինչ-որ քայլ չի կատարում, որ այն քանդվի, որպեսզի Ռ. Քոչարյանը մեզ համոզի, թե` մի քանդեք այն: Կոալիցիայի ներսում միշտ էլ եղել են տարաձայնություններ, սակայն երբեք այնպիսի իրավիճակ չի ստեղծվել, որ մեզ կոալիցիան քանդելու փաստի առաջ կանգնեցնի: Այդ տարաձայնությունները 2003թ. շատ ավելի մեծ էին, քան այսօր: 2006թ. վերջին կսկսվի 2007թ. ԱԺ ընտրությունների նախընտրական քարոզարշավը, եւ մենք կոալիցիայի հետ համաձայնություն ենք կնքել մինչեւ ընտրությունները միասին լինել: Բայց ոչ ընտրությունների ժամանակ: Մենք միասին ընտրությունների գնալու պայմանավորվածություն չունենք: Բնականաբար, տարվա վերջին, երբ նախընտրական պայքարը սկսվի, յուրաքանչյուր կուսակցություն ինքը կորոշի, թե ինչպես է կազմակերպելու իր աշխատանքը: Այդ ժամանակ կարող են տարաձայնությունը մի քիչ ավելի սրվել, քան այսօր կամ երեկ էին: Բոլորս էլ գիտակցում ենք, որ կուսակցական շահերից վեր պետք է դասենք պետության շահը եւ չպետք է մեր գործողություններով այնպիսի իրավիճակ ստեղծենք, որ այս տարիների տնտեսական եւ քաղաքական ձեռքբերումները վտանգի տակ դնենք: Այս մտահոգություններն ենք մենք քննարկել Ռ. Քոչարյանի հետ, հորդորներ չեն եղել, թե` չէ, տղերք, կոալիցիան մի քանդեք, որովհետեւ այն պետությանը պետք է: Մենք դա ինքներս էլ ենք գիտակցում: Մենք, գոնե ՀՀԿ-ն, կաշխատի, որպեսզի մինչեւ 2007թ. կոալիցիան չքանդվի: Հասկանում եմ, որ քաղաքական բազմաթիվ ուժերի` եւ՛ ԱԺ-ում, եւ՛ դրանից դուրս, ձեռնտու է կոալիցիայի պառակտումը, որովհետեւ նոր ասպարեզ կբացվի, քաղաքական որոշակի վակուում կստեղծվի, եւ իրենք կփորձեն գրավել այդ տեղը: Մենք էլ ենք դա հասկանում:
– Չե՞ք կարծում, որ նախընտրական փուլում պայքարն ավելի շատ լինելու է ՀՀԿ-ի եւ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության միջեւ: Ստեղծվում է հզոր մի կուսակցություն, որը պատրաստվում է առաջիկա ԱԺ-ում մեծամասնություն ունենալ:
– Կես կամ մեկ տարում հզոր կուսակցություն չեն ստեղծում: Պարզապես այն կարող է հզոր միջոցներ ունենալ: Դրանք տարբեր բաներ են: Մեր կուսակցությունն այս տարի իր 15-ամյակը նշեց, ՀՅԴ-ն՝ 115-ամյակը: Այնպես չէ, որ այսօրվա կայացած կուսակցությունները մեկ կամ կես տարում են կայացել: Կարող է այդ կուսակցությունը տվյալ պահին ինչ-որ օպերատիվ խնդիր լուծելու համար, օրինակ, ԱԺ մտնելու համար` հսկայական միջոցներ ներդնի, քան մյուս կուսակցությունները, եւ ինչ-որ հաջողության հասնի: Բայց դա ամենեւին էլ ցույց չի տալիս այդ կուսակցության հզոր լինելը:
– Չէ՞ որ ՀՀ ընտրություններում հենց ֆինանսական միջոցներն են որոշիչ:
– Իհարկե, դա այդպես է, եւ այդ կուսակցությունը ՀՀԿ-ին եւ մյուս կուսակցություններին մրցակից կլինի: Խոսքը միայն իշխանական կուսակցությունների մասին չէ: Այն կարող է մրցակից լինել նաեւ ընդդիմադիր կուսակցություններին: Բայց դա մեզ չի սարսափեցնում, որովհետեւ մենք միշտ էլ մրցակցել ենք եւ մեկ ուժի ավելի կամ պակաս լինելը մեզ չի վախեցնում: Մեզ հարկավոր է, որ մեր կուսակցությունը կարողանա իր ուժերը մոբիլիզացնել եւ պայքարի ընթացքում օգտագործել իր ներքին ռեսուրսները` անկախ նրանից, թե ով կլինի մեր մրցակիցը: Իսկ կոնկրետ կուսակցության դեպքում մենք տարբեր մոտեցումներ կարող ենք ունենալ:
– Լուրեր կան, որ անձամբ դուք եւ Սերժ Սարգսյանն առանձին-առանձին հանդիպել եք Գագիկ Ծառուկյանին` հորդորելով չստեղծել այդ կուսակցությունը, քանի որ այն հիմնականում ՀՀԿ-ի ձայներն է տանելու: Նման հանդիպում եղե՞լ է:
– Գագիկ Ծառուկյանի հետ ես նորմալ մտերիմ հարաբերություններ ունեմ, եւ որպես պատգամավոր, որն այս տարիների ընթացքում աջակցել է ՀՀԿ-ին եւ կոալիցիային, եւ որպես անձ: Հանդիպումներ մինչեւ հիմա էլ տեղի են ունենում, եւ քննարկվում է նաեւ այդ կուսակցության նպատակահարմարության հարցը: Բայց մենք նրան չենք հորդորել, թե մի ստեղծեք, մեզ եք վնասում: Մենք քննարկում ենք, թե նա ինչ խնդիր է ուզում լուծել: Իր հարցազրույցներում նա իր հիմնավորումը տվել է, որն ընկալելի է: Մեզ համար այն որոշակի դժվարություններ կստեղծի, իհարկե, բայց դրանք հաղթահարելի են: Եթե ես այսօր ընդդիմադիր դաշտի ուժերի հետ եմ նորմալ մարդկային հարաբերություններ պահպանում, բնականաբար, Գագիկ Ծառուկյանի հետ էլ է այն նորմալ, որովհետեւ ես նրա հետ շատ ավելի մտերիմ եմ: Գ. Ծառուկյանը միշտ էլ իշխանության կողքին է եղել եւ կշարունակի մնալ իշխանության կողքին: Նա չի կարող ընդդիմություն լինել:
– Այդ դեպքում ո՞րն է իշխանական եւս մի քանի կուսակցություններ ստեղծելու նպատակը:
– Չի կարելի թույլ տալ, որ ամբողջ իշխանությունը երեք կամ չորս կուսակցության ձեռքում կուտակված լինի: Մարդիկ կան, ովքեր նախագահական ընտրությունների ժամանակ կանգնած են եղել նախագահի, իշխանությունների կողքին, այսօր փորձում են սեփական կառույցների միջոցով իրենց նկրտումներն իրականացնել: Կոալիցիան երբեք չի սեփականացրել իշխանությունը եւ չի ասել, որ բացի մեզանից ոչ մեկն իշխանական ուժ չէ:
– Եթե չլիներ Ռ. Քոչարյանի հավանությունը, այդքան նոր կուսակցություններ կստեղծվեի՞ն: Եվ արդյոք դա չի՞ վկայում այն մասին, որ կա Սերժ Սարգսյան-Ռ. Քոչարյան հակասություն:
– Պետք չէ նման եզրահանգում անել: Մենք 2003թ. Ս. Սարգսյանի հետ միասին ենք եղել, եւ մեր համագործակցությունը շարունակվում է մինչեւ այսօր: Թե ապագայում ինչպես կլինի այն, մեր եւ Սերժ Սարգսյանի հետագա բանակցություններից է կախված: Հիմա վաղ է այդ մասին խոսելը, քանի դեռ նոր իրավիճակի փոփոխություն չի եղել: Ի դեպ, օրինակ, «ԲՀԿ»-ն նոր չի ստեղծվել, ուղղակի հիմա են նրանք կազմակերպչական լայն աշխատանքներ կատարում: Այն ժամանակ առանց Ռոբերտ Քոչարյանի համաձայնության է ստեղծվել: Հիմա էլ նրանք ակտիվ չեն, եւ Գագիկ Ծառուկյանի հարցազրույցներից դեռ պարզ չէ, թե առաջիկայում այն ինչ թափով կարող է ընթանալ, եւ ինչպիսի խնդիրներ են դնում իրենց առջեւ: Ռ. Քոչարյանը որեւէ մեկին չի ասում` կուսակցություն ստեղծեք կամ մի ստեղծեք: Տեղյակ եմ, նա ասում է` դուք ազատ եք ձեր գործողություններում: Նախագահը չխոչընդոտելու քաղաքականություն է որդեգրել, իսկ ամեն մեկն իր նպատակն ու մոտեցումն ունի ստեղծելու կամ չստեղծելու իր կուսակցությունը:
– Կուսակցություն ստեղծելու հայտ է ներկայացնում նաեւ ԱԺ «Ժողպատգամավոր» խումբը: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում գործարարների կողմից կուսակցություններ ստեղծելուն:
– ՀՀԿ-ում, ՀՅԴ-ում, ՕԵԿ-ում էլ կան գործարարներ, եւ այնպես չէ, որ մինչեւ հիմա նրանք քաղաքականացված չեն եղել: Այլ խնդիր է, որ մինչ օրս չքաղաքականացված գործարարները ցանկանում են ոչ թե այլ կուսակցությունների միջոցով լուծել իրենց քաղաքական խնդիրները, այլ` սեփական կառույցի: Մի կողմից` սա բնական է, եւ եթե մինչեւ հիմա համակիր են եղել այս կամ այն ուժի, հիմա իրենցն են ստեղծում: Հարցն այն է, որ քաղաքական առումով նոր բան չեն ասելու այդ նորերը: ՀՀ-ում այսօր ձախ գաղափարախոսություն ունեցող ուժի բաց կա, բայց նոր ստեղծվողներից որեւէ մեկը ձախ չէ: Նրանք կենտրոնամետ են, մի քիչ աջ թեքվածությամբ: Մենք` լինելով ազգայնական լիբերալ կուսակցություն, իշխանական դաշտում մրցակից չունենք: Այսինքն` մենք պաշտպանում ենք նաեւ գործարարների շահերը: Այդ կուսակցությունների գաղափարախոսություններն արհեստական են լինելու: Նրանք ավելի շատ քաղաքական դաշտում իրենց տեղն ունենալու եւ հետագայում իրենց շահերը` անձնական կապիտալը կամ որոշակի խմբի շահերը պաշտպանելու նկրտումներ ունեն, որոնք գտնում են, որ ավելի մեծ դաշտ վերցնելով կարող են ամենաառաջնայինը լինել կապիտալի շահերը պաշտպանելու առումով: Բայց դա չէ ամենակարեւորը: Մեզ համար կարեւորը պետության շահերի, անվտանգության ապահովումն է եւ բոլոր, ոչ թե մի խումբ գործարարների համար հավասար դաշտ ստեղծելը: Այնպես որ` մեր դաշտը շատ ավելի լայն է, քան իրենցը:
– Դուք միշտ օրակարգում եք պահել ՀՀԿ-ի՝ ընդդիմություն դառնալու հանգամանքը: Ինչո՞վ է դա պայմանավորված:
– Ընդդիմություն` տարաձայնություն առաջացրած հարցերի շուրջ, ոչ թե պետության նկատմամբ: Դա չի նշանակում, որ հենց մենք ընդդիմադիր դարձանք, ցանկանալու ենք իշխանափոխություն կամ նախագահի հրաժարական:
– Իսկ կա՞ն նման նախադրյալներ:
– Ոչ: Հուսով եմ, չեն լինի:
– Ասում են, արդեն գծագրված է առաջիկա ԱԺ-ի պատկերը, որտեղ ՀՀԿ-ն «Բարգավաճ Հայաստանի» հետ մեծամասնություն է կազմելու, իսկ «Օրինաց երկիրն» «Ազգային Միաբանության» հետ՝ ընդդիմություն:
– Մենք ցանկանում ենք պահպանել մեր ունեցած դիրքերը, եթե չկարողանանք ավելացնել: Նմանատիպ ծրագրեր կազմելը շատ տեսական է, ոչ ոք չգիտի, թե ինչ դասավորություն կլինի: Նոր քաղաքական դաշտ է ձեւավորվում, եւ արդյունքները կարող են շատերի համար անակնկալ լինել:
– ՀՀԿ-ն առանձի՞ն է գնալու ԱԺ ընտրությունների, թե՞ դաշինքով:
– Առայժմ որոշել ենք առանձին գնալ: Մինչեւ 2007թ. դեռ ժամանակ կա, բայց այսօրվա մեր դիրքորոշումն առանձին գնալն է:
– 2008-ին ՀՀԿ-ն նախագահի թեկնածու ունենալո՞ւ է:
– Այդ մասին կխոսենք 2007թ. արդյունքներն ունենալուց հետո:
– Ձեր կարծիքով` կա՞ սահմանադրական սողանք, որը թույլ կտա Ռ. Քոչարյանին երրորդ անգամ առաջադրվել:
– Ոչ, նման սողանք չկա: Բացի այդ, ինքն էլ է հայտարարել, որ չի առաջադրվելու երրորդ անգամ: Այնպես որ` չեմ կարծում, թե նա նորից կդնի իր թեկնածությունը: Բայց դա չի նշանակում, որ նա իր կարողություններն ու ունակությունները չի փորձի իրացնել Հայաստանի քաղաքական դաշտում, գործադիրում կամ պետական այլ ոլորտում:
– Չե՞ք պատրաստվում, որպես կառավարության ղեկավար, ՕԵԿ-ից հետ վերցնել մշակույթի նախարարի քվոտան, որն արդեն երրորդ անգամ ստիպված է փոխել իր նախարարին:
– Եթե դա ՕԵԿ-ից վերցնենք, պետք է մեկ այլ նախարարություն տանք իրենց:
– Մշակույթը մեղք չէ՞ նման նախարարներ փորձարկելու համար:
– Բայց ի՞նչ նախարարություն տան իրենց: ՀՀԿ-ն նման նախարարություն չունի, որ փոխի ՕԵԿ-ի հետ: ՀՅԴ-ի հետ բանակցել են` արդյունքի չեն հասել: ՀՀԿ-ն սոցիալական նախարարություն չունի, այն կա՛մ ՕԵԿ-ի ձեռքում է, կա՛մ ՀՅԴ-ի: Այնպես որ` ՀՅԴ-ն ու ՕԵԿ-ը պիտի փորձեն բանակցել այդ հարցի շուրջ: Հույս ունեմ, որ երրորդ նախարարին առաջարկելիս հաշվի կառնեն նախկինների փորձն ու այնպիսի մարդ կներկայացնեն, որը կապահովի նախարարության գոնե այս մեկ տարվա բնականոն աշխատանքը: Ցավալին այն է, որ Հովեյանը հրաժարական տվեց ոչ թե իր գործունեության հետեւանքների պատճառով, այլ կենցաղային հողի վրա եղած վեճի: