– Ի՞նչ տվեց կոալիցիոն հայտարարությունը ՀՀԿ-ին կամ նախագահ Սերժ Սարգսյանին:
– Մենք հայտարարեցինք այն մասին, որ գնում ենք միասնական ընտրությունների եւ ունենք միասնական թեկնածու` ի դեմս գործող նախագահ Ս.Սարգսյանի: Մինչ այդ դա հայտարարված չէր, միայն «Օրինաց Երկիր» կուսակցությունն էր հայտարարել, որ պաշտպանում է Ս.Սարգսյանին: Ի վերջո, բոլորս միասին եկանք այն եզրահանգմանը, որ այսօր պետք է հայտարարվեր այդ մասին, թե արտաքին եւ ներքին հարաբերություններում կա միասնական գաղափար, եւ նախագահն իր թիկունքին պետք է զգա կոալիցիայի միասնական ուժը: Կարող եմ նաեւ մեծ բանաստեղծի խոսքերով ասել` «Ով հայ ժողովուրդ, քո փրկությունը քո միասնականության մեջ է»: Այդ առումով տուրք եմ տալիս ԲՀԿ-ի խելամտությանը, որ ի վերջո գտավ, որ ճիշտ է այսօր հայտարարել միասնական թեկնածուի մասին, որպեսզի մենք հետագայում արտաքին սպառնալիքի դեպքում խնդիրներ չունենանք: Գիտեք, որ առաջին արտաքին սպառնալիքը ադրբեջանական պատերազմն է, նրանք ազատագրված տարածքների խնդիրը չլուծված են համարում եւ ուզում են ետ գրավել՝ ընդհուպ մինչեւ Լեռնային Ղարաբաղը:
– Դուք, փաստորեն, լուծեցիք գործող նախագահին պաշտպանելու խնդիրը, այդ դեպքում ինչո՞ւ դա թաքցրեցիք արտաքին սպառնալիքների քողի տակ:
– Արդեն շրջանառվում են լուրեր, թե ԼՂՀ հարցում սպասվում է բանակցությունների նոր շղթա, կարելի է ասել՝ զրոյից` Մադրիդյանի սկզբունքների փոփոխված` աստրախանյան տարբերակով: Մենք սկզբունքորեն կողմ ենք այդ դրույթներին: Ես կարծում եմ, որ երկրի նախագահն իր թիկունքում պետք է հստակ զգա կոալիցիայի պաշտպանությունը: Իսկ եթե չկա միասնական թեկնածուի մասին այդ հայտարարությունը, հակառակ կողմը կարող է կասկածներ ունենալ, թե արդյոք դուք մեծամասնությա՞ն անունից եք բանակցում: Ճիշտ է, ՀՀԿ-ն մեծամասնություն է իշխանության մեջ, բայց քանի որ մենք կոալիցիա ենք կազմել, ապա հոգեբանական խնդիր կար, որ հակառակորդ կողմը, նաեւ միջնորդ կողմը ոչ միասնական լինելու կասկածներ չունենան:
– Իսկ ինչո՞ւ եք համոզված, որ այդ հայտարարությամբ կոալիցիոն կուսակցությունները միասնական կլինեն, կամ, որ, ասենք, աշնանը ԲՀԿ-ն դուրս չի գա կոալիցիայից: Կամ Ռոբերտ Քոչարյանը 2013թ. չի առաջադրի իր թեկնածությունը նախագահական ընտրություններում, եւ ԲՀԿ-ն նրան չի պաշտպանի:
– 2007թ. երբ մենք ԲՀԿ-ի հետ ստորագրել ենք կոալիցիոն հուշագիր, մենք պայմանավորվել ենք առաջնորդվել բարոյական չափանիշներով, եւ դա պահպանվել է: Այս հայտարարությունից հետո էլ ցանկացած կուսակցություն կարող է դուրս գալ եւ ասել, թե՝ այլեւս չեմ շարունակում: Սա պարտադիր իրավական փաստաթուղթ չէ, զուտ բարոյական հայտարարություն է: Բազմահազար անդամ ունեցող կուսակցություններ ենք, կարծում եմ, որ այդ ազնիվ խոսքը կպահպանվի: Եվ Ս.Սարգսյանը, եւ Գագիկ Ծառուկյանը, եւ Արթուր Բաղդասարյանն այդ չափանիշներին տիրապետում են, եւ այդ ձեռքսեղմումը կամ ստորագրությունը երկար կյանք կունենա: Նաեւ չեմ բացառում, որ այդպես չլինի, բայց այսօր մենք լի ենք այդ միասնականությունը պահելու վճռականությամբ:
– Վերջին շրջանում ավելի տեսանելի դարձավ Ռ.Քոչարյանի ազդեցությունը ԲՀԿ-ի վրա, եւ եթե նա առաջադրվի, ամենայն հավանականությամբ, ԲՀԿ-ն նրան կպաշտպանի: ՀՀԿ-ում հաշվարկե՞լ են այս հեռանկարը:
– Ռ.Քոչարյանը եւ ՀՀԿ-ի հետ է լավ համագործակցել, մենք էլ իր հետ ենք լավ համագործակցել: Մամուլում նման խոսակցությունները զգացմունքային լարման արդյունք են: Ո՞վ է ասում, որ առանց Ռ.Քոչարյանի՝ պետք է ցուցակներ լինեին, որ չենք համագործակցել: Ի վերջո, մենք 10 տարի նրան քաղաքական հենարան ենք եղել: Դրանից հետո ստեղծվել է ԲՀԿ-ն, ինքն այնտեղ էլ լումա ունի: Կարծում եմ, Ռ.Քոչարյանն ինքը Հայաստանում միասնականության կողմնակից է արտաքին սպառնալիքներին դիմագրավելու համար: Եվ 10 տարում այդ ստատուս-քվոն պահպանվեց նրա շնորհիվ: Եվ չեմ համարում, որ ինքը կարող է այնպիսի գործողություն անել, որը կսպառնա այդ միասնությանը: Ես կարծում եմ, որ Ռ.Քոչարյանն ի հայտ կգա, երբ մեր երկրում ուժեղանան արտաքին սպառնալիքները: Նրա հետ միասին ի հայտ կգան շատ ու շատ ուժեղ անձնավորություններ: Բայց երբ դեռ դրա անհրաժեշտությունը չկա, պետք է կամք դրսեւորել եւ աջակցել այն ուժերին, ովքեր այսօր քաղաքականություն են իրականացնում:
– Այդ մարտահրավերների համար կոալիցիան իր միասնականությունը ամրապնդեց: Ինչո՞ւ իշխանությունները կամ ՀՀ նախագահն անձամբ չեն փորձում այդ ուժը կամ աջակցությունը ստանալ նաեւ հասարակությունից, ընդդիմությունից: Ինչո՞ւ չեք փորձում երկխոսության գնալ ընդդիմության հետ:
– Ես ասել եմ, որ ընդդիմությունն էլ կարող է միավորվել, եւ նրանց միավորումն էլ արտաքին վտանգների դեմ կարող է ուղղվել:
– Խոսքը նրանց միավորման մասին չէ: Խոսքն իշխանության ու ընդդիմության երկխոսության մասին է: Օրինակ, ինչո՞ւ իշխանություններն ընդառաջ չեն գնում ընդդիմությանն ու հասարակությանը եւ ազատ չեն արձակում քաղբանտարկյալներին:
– Բայց դուք մոռանում եք, որ նրանց 90 տոկոսն ազատված է: Մի քանի հոգի են մնացել, որոնց դուք քաղբանտարկյալ եք ասում: Քավ լիցի, իրենց էլ կազատեն, խնդիր չկա: Դա այն հարցը չէ, որ գլոբալ արտաքին սպառնալիքների հետ համեմատենք: Դա փոքր հարց է: Դա իրավական հարթության վրա է որոշվում: Նոր նախարարը կարծես թե այդ խնդիրներն ավելի օբյեկտիվ է դիտում: Կքննարկեն, թե դա քաղաքակա՞ն հարց է, կիսաքաղաքակա՞ն է, թե՞ ամբողջությամբ քրեական հարց է: Ես դեմ չեմ, բայց ես չեմ որոշողը, դա իրավական հարթության մեջ է:
– Հայտարարության մեջ նշված էր, թե կոալիցիոն կուսակցությունները «նպատակ չունեն գալիք ընտրություններում իրենց քաղաքական կշիռն ավելացնել կոալիցիայի ներսում հարաբերակցությունը փոխելու հաշվին»: Արդյո՞ք սա չի խախտում միջկուսակցական մրցակցության եւ ընտրողի իրավունքները: Միգուցե ընտրության արդյունքում այդ հարաբերակցությունը փոխվի հօգուտ ԲՀԿ-ի կամ ՕԵԿ-ի:
– Մենք ասել ենք, որ դեռ որոշված չէ կոալիցիայի միասնակա՞ն ցուցակ է լինելու, թե՞ առանձին: Եվ այդ դեպքում ընտրողն ում ուզում է, թող ձայն տա: