– Պարոն Նիկոյան, ինչպե՞ս եք մեկնաբանում ձեր կոալիցիոն գործընկեր «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանի հայտարարությունը, թե նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը եթե ցանկանար, «կլիներ Հանրապետական կուսակցության նախագահ կամ պատվավոր նախագահ»: Արդյո՞ք այդպիսով Գ.Ծառուկյանը Ռ.Քոչարյանի ասելիքն է փոխանցել:
– Իմ գործընկերներն արդեն իրենց տեսակետն արտահայտել են այդ կապակցությամբ: Իսկ ես հակված եմ այն մտքին, որ, անշուշտ, մեր կոալիցիոն գործընկերը չի ցանկացել ասել այն, ինչ ասել է: Ուղղակի այդպես է ստացվել, որովհետեւ, երբ որեւիցե մեկը արտահայտում է, թե ինչ է ուզում Ռ.Քոչարյանը, նրա քաղաքական անցյալի կամ քաղաքական նպատակների մասին, թե ի՞նչ կարող էր անել կամ չանել, ինձ մոտ զարմանք է առաջանում: Ռ.Քոչարյանն ինքը կարող է դա ասել: Կարող է ասել նաեւ իր մամլո խոսնակի միջոցով: Իսկ նրա մամլո խոսնակը Վիկտոր Սողոմոնյանն է: Կարծում եմ, որ Ռ.Քոչարյանը բավականաչափ խոսափող ունի իր տեսակետները հստակ ձեւով արտահայտելու համար, եւ հաստատ չէր դիմի մեկ ուրիշի օգնությանը:
– Բայց քաղաքական գործիչները միայն անձամբ կամ մամուլի խոսնակների միջոցով չեն արտահայտում իրենց ասելիքը: Դա կարող են անել նաեւ գործընկեր կուսակցությունների ներկայացուցիչների միջոցով: Հատկապես որ, կարծիք կա, թե Ռ.Քոչարյանն է ստեղծել «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը, եւ այդ ուժը սատարում է նախկին նախագահին: Ինչո՞ւ եք բացառում, որ արտահայտման այդ ձեւն է ընտրվել:
– Ես երբեք վատ բան չեմ տեսնում, երբ ԲՀԿ-ն եւ Ռ.Քոչարյանը համագործակցում են: Նույնիսկ շատ տրամաբանական եմ համարում: Խնդիրն այլ է: ՀՀԿ-ն եղել ու գործում է 1990 թվականից: Շատ հստակ է նրա ճանապարհը, թե ինչպես եւ ինչ պայմաններում է ստեղծվել, ինչ գաղափարախոսությամբ: ՀՀԿ-ի հետ Ռ.Քոչարյանը համագործակցել է 10 տարի, դրանք համագործակցության լավագույն տարիներ են եղել: Եվ մեր պետությունն այդ համագործակցության ընթացքում շահել է: ՀՀԿ-ի եւ Քոչարյանի հարաբերությունների դաշտը եղել է համագործակցային դաշտ: Իսկ ՀՀԿ-ն եղել է կայացած կուսակցություն, երբ Ռ.Քոչարյանը եկավ իշխանության: Մենք նրան օժանդակել ենք այդ ամբողջ տարիների ընթացքում, եղել ենք նրա հուսալի քաղաքական հենարանը: Մեր համագործակցությունը գործընկերային բնույթ է կրել եւ ոչ ավելին: Եթե որեւիցե մեկը գտնում է, որ այլ դաշտում է դա եղել, ապա այդպես կարող է միայն սեփական կուսակցական եւ քաղաքական փորձով դատել, ինչը մեզ երբեք ու երբեք չի կարող վերաբերել: Մենք մեր գործընկերներին հստակ ասում ենք մեր մտադրությունների, գործընկերային հարաբերությունների մասին: Այս հայտարարության մեջ ինձ համար անհասկանալի է նաեւ հետեւյալ ենթատեքստը` կարծես թե Ռ.Քոչարյանից խուսափելու, տարանջատվելու փորձ կա: Իսկ ինչ վերաբերում է մտքին, որ ասում են Ռ.Քոչարյանի անունից` թե նա ուզում էր, որ շատ կուսակցություններ լինեն, որպեսզի մրցակցություն լինի, ասեմ, որ այն ժամանակ արդեն կային բավականին կուսակցություններ: Կուսակցական դաշտը բավականին հագեցած էր, եւ բավականին հագեցած էր նաեւ մրցակցային դաշտը: Նոր ստեղծվող կուսակցությունների առջեւ, կարծում եմ, որ այդ մրցակցային խնդիրը չի դրվել: Այսինքն՝ դատողություններ անել ոչ վաղ անցյալից, եւ սխալ դատողություններ անել, կարծում եմ, չի տեղավորվում գործընկերային հարաբերությունների հասկացողության մեջ:
– Ընդամենը մի քանի ամիս առաջ էլ Գ.Ծառուկյանը հայտարարեց, թե պատրաստվում են 2012թ. խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում ստանալ ընտրողների ձայների 50+1 տոկոսը: Այսինքն՝ ԲՀԿ-ն ցանկություն ունի հաջորդ ընտրություններից հետո դառնալ Հայաստանի իշխող ուժը եւ գրավել ՀՀԿ-ի տեղը: ՀՀԿ-ն էլ արդեն բավականին ժամանակ ակնկալում է, որ ԲՀԿ-ն կհայտարարի, թե 2013թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ ո՞ւմ թեկնածությունն է պաշտպանելու, կրկին սատարելո՞ւ է Ս.Սարգսյանին, թե՞ իր սեփական թեկնածուին է առաջադրելու:
– Իրենք այդ հայտարարություններն անելիս գտնվել են շատ ազնիվ, եւ ես դա գնահատում եմ: Յուրաքանչյուր քաղաքական ուժի խնդիրն է՝ ունենալ մաքսիմում հասարակական վստահություն եւ ձայներ: Եթե իրենց ցանկալի 50+1 կամ, ինչպես ասում են, 99 տոկոս ունենան, ապա, իհարկե, որեւէ մեկը չի կարող կասկածել, կամ բնական է, որ նախագահական ընտրություններին կգնան սեփական թեկնածուով, ինչպես իրենք արդեն հայտարարել են այդ մասին: Ես հասկանում եմ նաեւ լրատվական կամ քաղաքական դաշտի հարցադրումների իմաստը: Գործընկերային հարաբերությունների մեջ արդյո՞ք ընդունելի է, որ գործընկերդ 50+1 կամ 99 տոկոսի մասին հայտարարելով` փորձում է քաղաքական դաշտում քո տեղը զբաղեցնել: Նորից եմ կրկնում, զուտ քաղաքագիտական առումով սա պետք է բնական ցանկություն համարել: Խնդիրն այստեղ ուրիշ դաշտում է` գործընկերային հարաբերություններում ՀՀԿ-ն դրել է բավականին մեծ ռեսուրսներ: Դա կարճ ժամանակի ռեսուրս չէ, երկարատեւ ժամանակի համար է: Եվ ՀՀԿ-ն իր գործընկերների համար եղել է կանխատեսելի 2007 եւ 2008 թվականների ընտրությունների ժամանակ, եւ ուզում ենք կանխատեսելի լինել նաեւ 2012 եւ 2013 թվականների ընտրություններին: Նաեւ ուզում ենք, որ հստակ ու կանխատեսելի լինեն մեր գործընկերների գործողությունները, եւ պատասխանեն առկա բոլոր հարցադրումներին: Մեզ պետք է, որ հեռահար այդ ժամանակահատվածի համար մեր գործընկերների գործողությունները կանխատեսելի լինեն:
– Փաստորեն ԲՀԿ-ն կանխատեսելի չէ՞ ձեզ համար նույնիսկ մինչեւ 2012 թվականը:
– Խնդիրն այն է, որ երբ այդ գործընկերոջը դու ես հրավիրել գործընկերային հարաբերությունների, եւ նա հստակ ասում է իր դիրքորոշումները, մնացածն արդեն քո լուծելու խնդիրն է դառնում: Նրա առաջարկները կամ դիրքորոշումները տեղավորվո՞ւմ են գործընկերային քո պատկերացումների մեջ: Եթե այո` շատ ավելի լավ, այն պետք է շարունակվի, եթե ոչ, ապա այդ հարցում էլ պետք է հստակեցում լինի:
– Երբ Ռ.Քոչարյանը նախագահ էր, նրա կողմից ցանկություն կամ ընդհանրապես ՀՀԿ-ին անդամակցելու մասին քննարկում եղե՞լ է: Չէ՞ որ նրան սատարող հիմնական ուժը ՀՀԿ-ն էր:
– Ես ուզում եմ, որ այդ հարցի դեպքում տեսակետ արտահայտեին այն մարդիկ, ովքեր քաղաքական պրոցեսներին ոչ թե կողքից են հետեւել, այլ եղել են այդ պրոցեսների ներսում: Այն ժամանակ կուսակցության ղեկավար էր լուսահոգի Անդրանիկ Մարգարյանը: Եթե նա Աստծո կամոք ողջ լիներ, նորից լինելու էր կուսակցության նախագահը: Իսկ այդ դեպքում տվյալ տողերի հեղինակն ինչպե՞ս է պատկերացնում իր ասածի իրականացումը:
– Թեկուզ այնպես, ինչպես ՀՀԿ-ին անդամակցեց Սերժ Սարգսյանը:
– Ս.Սարգսյանը դարձավ կուսակցության խորհրդի ղեկավար, իսկ կուսակցության ղեկավարն էր Ա.Մարգարյանը: ՀՀԿ-ի հետ կապված որեւիցե ցանկություն չի կարող լինել սուբյեկտիվ իրողությունների արդյունք: Դա միայն օբյեկտիվ գործողությունների, տարիների համագործակցության, մարդկային տեսակի, քաղաքական անցած ճանապարհի, ընդհանուր մտածելակերպի ու ապագայի տեսլականի, գաղափարախոսական ընդհանուր մոտեցումների շրջանակներում կարող էր լինել, ինչը մենք 2003 թվականից շատ հրապարակային տեսանք Սերժ Սարգսյան-Անդրանիկ Մարգարյան համագործակցության շրջանակում, եւ ինչը արտահայտվեց հետագա գործողությունների ընթացքում: ՀՀԿ-ի հետ որեւէ պատահական եւ սուբյեկտիվ որոշում կամ գործողություն չի կարող լինել, որովհետեւ մեր կուսակցությունը տառապանքի միջով անցած մարդկանց ազգային պետական գաղափարախոսության եւ գործողությունների արդյունք է եղել: ՀՀԿ-ն չի ստեղծվել մեկ անձի քաղաքական կամ բիզնես հետաքրքրությունները սպասարկելու համար: Իսկ մեր քաղաքական դաշտում այդպիսիք բավականին շատ են:
– Հիմա ի՞նչ հարաբերություններ են ՀՀԿ-ի եւ ԲՀԿ-ի միջեւ: Մրցակցայի՞ն, թե՞, այնուամենայնիվ, հակամարտություն կա:
– Մրցակցություն բոլոր կուսակցությունների մեջ եղել է եւ կլինի: Ուղղակի այդ մրցակցությունը պետք է տեղավորվի քաղաքագիտական, ներկոալիցիոն եւ մարդկային հարաբերությունների շրջանակներում: Ես հակված եմ ասել, որ մեր հարաբերությունները խորհրդարանում եւ կառավարությունում մինչեւ այժմ կրել են նորմալ քաղաքակիրթ բնույթ: Եվ հուսով եմ, որ մենք զերծ կմնանք այս տարաբնույթ, անցանկալի հայտարարություններից ու մեկնաբանություններից եւ կշարունակենք մեր համատեղ աշխատանքը՝ ի շահ մեր ժողովրդի: